Mijn verhalen

Geplaatst door Jos do, november 12, 2015 23:41:32     Deel twee van mijn behandeling is een feit! Ik ben vooral zeer moe, geen greintje energie meer. Slapen, eten en nog eens slapen waarbij het minste me vermoeid. Volgens Dr. Bral zal het nog op zijn minst veertien dagen tot weken duren om van mijn inwendige pijnen en vermoeidheid af te geraken, waarvan akte . Maar hoera, we moeten al niet meer dagelijks naar Aalst, toch telkens twee uur. Ja, vandaag was mijn laatste bestraling. Ik wil niet meer achterom kijken of toch niet naar mijn ganse bestraling verhaal herbeleven, Ik heb de radiotherapie ervaring als het ware in mijn geschiedenisboek -lees blog- beschreven en hier zou ik het graag bij houden. Het is goed zo, ervaringsdeskundige ben ik ondertussen wel, zij het noodgedwongen! Zeg echter nooit ‘nooit’, want voor men het beseft staat men terug voor een zelfde keuze wat in feite geen keuze is. Wat ik nu nog niet met zekerheid weet is o

Thanks Patricia! Geplaatst door Jos za, november 07, 2015 16:49:34 Patricia, echtgenote, beste vriendin en toeverlaat. Moeder van mijn kinderen en oma van mijn kleinkinderen. Zij is degene die steeds aan mijn zijde stond en er nog steeds staat, ze vecht als het ware mee in de vuurlinie van onze gezamenlijke vijand. Gezamenlijk, ja, daar ook de partner van een patiënt slachtoffer is! Kanker krijg je niet alleen, maar met zijn tweeën! Wanneer ik het lastig heb, kan ik steeds een beroep op haar doen, niets is haar teveel tijdens mijn behandelingen. Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat er voordien ook niet te klagen viel. Ook voor mijn ziekte werd ik gepamperd maar nu is er dat zwaard van Damocles dat constant boven onze hoofden hangt, een dreiging die ons beiden treft. Ook voor Patricia is het een harde noot om kraken! Ik heb geluk met zo een mantelzorgster, vele patiënten hebben dit geluk niet, denk aan diegene die het alleen mo

Geplaatst door Jos vr, oktober 30, 2015 12:09:51 Er is geen enkel wetenschappelijk bewijs dat het zogenaamde – vechten tegen kanker – ook maar iets zou bijdragen aan het genezingsproces. Het ondergaan van het ganse kankertraject lijkt me veel logischer. Het is ons ganse lichaam dat instaat voor het zware renovatiewerk tijdens en na de therapieën. Psychisch moet men uiteraard gezond blijven omdat men niet zou afglijden naar een poel van zelfmedelijden of erger nog, zou stoppen met de behandelingen. Wanneer ons brein niet meewil, valt als het ware ons lichaam stil. Belangrijk in deze is steeds het eindresultaat – verbetering en of genezing – in gedachten te houden. Optimistisch blijven, kop op! En niet depressief worden is gemakkelijk gezegd, maar zo een zware behandeling is moeilijk voor te stellen voor niet kanker patiënten. Diegene die ons nauw aan het hart liggen beseffen dat zo een chemo aanval op je lichaam tijdelijk is maar voor een uitermate ziek mens is het ande

 Geplaatst door Jos wo, oktober 14, 2015 19:24:33   Onderstaande schrijf ik niet uit een doodsverlangen maar hoop daarentegen dat mijn ganse kankerbehandeling succesvol mag zijn. Wanneer het echter toch de verkeerde kant zou uitgaan en er uitzaaiingen worden vastgesteld die als terminaal worden bestempeld, dan ben ik er van overtuigd dat de dood voor mij de oplossing zal zijn. Angst om te sterven? neen, helemaal niet, angst om af te zien? Ja, zeker, bang om nog maar een schim van mezelf te zijn. Afzien en nog eens afzien en dit in een neerwaartse spiraal tot mijn lichaam compleet op is en uitgeput. Bedlegerig zijn en afhangen van alles en iedereen met een zeer bedroevende levenskwaliteit. Wie wil zoiets, ik alleszins niet. Indien men overlijdt, hetzij in een natuurlijke of een kunstmatige slaap, dan zullen alleen de personen rondom ons het weten en is voor de overledene de cyclus rond. Een overledene kan en zal niets missen, geen verleden en geen toekomst meer. Mensen d

Locatie tumor niet op de te verwachten plaats? Geplaatst door Jos zo, oktober 11, 2015 18:28:53 Laat ik het even hebben over een volgens mij gemaakte inschattingsfout. Na mijn coloscopie bevond volgens de specialist: de radioloog, mijn tumor zich ongeveer op de grens dikke darm en endeldarm, wat ik zeer plausibel vind. Er stond nog een CT scan met contrastvloeistoffen, een endo-echografie en een NMR op het programma. Doch die twee laatsten waren overbodig daar de beelden op de CT scan lieten uitschijnen dat de tumor zich toch hoger en namelijk in de dikke darm bevond. Hoe precies was die lokalisatie van een CT scan vraag ik me dan af? Met de endo-echografie en zeker met behulp van een NMR scan had men veel preciezer de locatie van mijn tumor kunnen bepalen. Maar men besliste toch dat een operatie zonder die bijkomende informatie de juiste weg was. Nu ben ik er wel zeker van dat dit niet zo was. Ik ben een leek op medisch gebied, maar heb me wel redelijk gedocumenteerd e

Voel me onheus behandeld! Wat nu? Geplaatst door Jos di, november 03, 2015 13:02:09 Ik voel me zo moe, ben onbeschrijfelijk vermoeid. Mentaal is het ook bijlange na niet meer wat het was, het lachen begint me steeds slechter af te gaan. Het is ondertussen geëvolueerd tot een harde noot om kraken waarbij ik het gevoel heb dat het niet meer goed komt met mij, heb het gevoel dat ik van de éne tumor naar de andere zeil. Rationeel zou ik het wel kunnen motiveren, het komt allemaal goed, elke kankerpatiënt maakt dit mee, na regen komt zonneschijn. Of bij elke behandeling worden er wel fouten gemaakt. Volgend jaar tijdens de vakantie ben je een ander mens, enz. Bij mij zijn er wel wat onregelmatigheden gebeurt denk ik dan, een opeenstapeling van … Som ze nog eens even op, al is het enkel voor mezelf, Door een beslissing, van ik vermoed één specialist – tijdens de zomervakantie – besluiten het behandelingsteam dat mijn tumor zich net in de dikke darm bevind en niet in de endel

Geplaatst door Jos zo, oktober 18, 2015 17:38:53 Mannen en vrouwen die lijden aan een gastro-enterologische kanker, tumoren in het spijsverteringsstelsel, leven gemiddeld langer als ze aspirines nemen dan hun lotgenoten die dat niet doen. Dat blijkt uit een grootschalig onderzoek van de Nederlandse universiteit van Leiden die zo’n 14.000 mensen met maagkanker, darmkanker en pancreaskanker onderzocht. De helft van de mannen en vrouwen die onderzocht werden namen regelmatig aspirines tegen de pijn, terwijl de andere helft dat niet deed. Bij het routineonderzoek blijkt dat de kankerpatiënten die wel aspirines nemen beduidend meer overlevingskansen hebben dan die dat dat niet doen. Voor het onderzoek werden de data van 14.000 kankerpatiënten uit Nederland onderzocht. Factoren als geslacht, het stadium waarin de kanker zich bevindt, behandelingen en andere medische condities werden in achting genomen. Goedkoop en grote impact! Uitg