De dood mijn visie

 Geplaatst door Jos wo, oktober 14, 2015 19:24:33

 

Onderstaande schrijf ik niet uit een doodsverlangen maar hoop daarentegen dat mijn ganse kankerbehandeling succesvol mag zijn. Wanneer het echter toch de verkeerde kant zou uitgaan en er uitzaaiingen worden vastgesteld die als terminaal worden bestempeld, dan ben ik er van overtuigd dat de dood voor mij de oplossing zal zijn. Angst om te sterven? neen, helemaal niet, angst om af te zien? Ja, zeker, bang om nog maar een schim van mezelf te zijn. Afzien en nog eens afzien en dit in een neerwaartse spiraal tot mijn lichaam compleet op is en uitgeput. Bedlegerig zijn en afhangen van alles en iedereen met een zeer bedroevende levenskwaliteit. Wie wil zoiets, ik alleszins niet.

Indien men overlijdt, hetzij in een natuurlijke of een kunstmatige slaap, dan zullen alleen de personen rondom ons het weten en is voor de overledene de cyclus rond. Een overledene kan en zal niets missen, geen verleden en geen toekomst meer. Mensen die een geliefde hebben verloren hoor je soms zeggen, hij had nog zoveel plannen, hij wou nog dit en nog dat, spijtig toch, ja, maar alleen voor de levende achterblijver. Dit zijn uitspraken van levenden. De dode bevindt zich in het niets! Wat voor mij persoonlijk een hele geruststelling is.

Euthanasie, daar ben ik honderd procent voorstander van. ik heb voor mezelf reeds de nodige stappen gezet, nog voor ik wist dat ik kanker had. Dieren kunnen we niet zien lijden want dat veroorzaakt zo een pijn, wij mensen kunnen het niet aanzien dat een dier onnodig lijdt en laten het dier inslapen.

Diezelfde mensen vinden het dikwijls onethisch om een mens te euthanaseren, ze hebben er grote moeite mee om een ziek mens, een mens die verstoken is van alle levenskwaliteit te laten inslapen. Ik begrijp dit niet en zal het waarschijnlijk nooit begrijpen. Geboorte en dood, voor mijn geboorte was er van mij geen sprake en ook na mijn dood zal er van mij geen sprake meer zijn. Ik stel jullie dus nu reeds gerust, ook niet in een religieuze of spirituele vorm.

Reïncarnatie, voor mensen die in reïncarnatie geloven, alle begrip, maar terugkomen in een nieuw leven, als mens, dier of weet ik wat al niet zou me pas angstig maken. Sommigen onder ons, die er van overtuigd zijn te reïncarneren, denken opnieuw te verschijnen ergens in het rijke westen en zodoende van een zelfde status te kunnen genieten, terug een soortgelijk rijkelijk leven!

“Eerlijk, ik zou angst hebben om ergens anders gedropt te worden, bijvoorbeeld als arme straatjongen in een sloppenwijk of als arrogante verwende rijke westerling! Geef mij maar het niets in plaats van die grote onzekerheid!”

Ik ben atheïst, en vind van mijzelf dat ik een vrij rationele kijk heb op het leven en de dood. Ik bekijk het eerder met een filosofische blik. Onze natuur vervangt, maar is geen opvangcentrum voor mensen die na hun dood, in één of ander levend wezen wensen terug te keren”

Zal mijn zienswijze even verduidelijken, alles wat ziek, zwak en niet capabel is om te overleven, wordt op natuurlijke wijze vervangen door nieuw leven. Kijk naar de steeds terugkerende cyclus, blaadjes aan de bomen, de bomen zelf, mensen,dieren, insecten, enz. Alles heeft een cyclus en niets is voor eeuwig. Wat zien we steeds opnieuw terug in deze cyclus, inderdaad, geboorte en dood.

“In de natuur wordt er steeds vervangen maar nooit opgevangen!”

Voor mij is sterven zo logisch als geboren worden. De natuur is een systeem, dat voor ons mensen, de intelligentste levensvorm op aarde zeer hard kan overkomen. Dit in tegenstelling tot dieren die in het -nu- leven en zich niet bezighouden met toekomst of verleden. Wij mensen, denken er veel over na en nemen geen genoegen met het onbekende en kunnen ons bij dat lege -niets- ook geen voorstelling maken. Maar bedenk dat onze rol is uitgespeeld na ons overlijden en voor diegenen met kinderen zijn de genen reeds doorgegeven, net zoals alles in de natuur.

Nota, bovenstaande tekst is hoe ik over leven en dood denk en dat in al zijn facetten. Anderen hoeven het zeker niet met mij eens te zijn en ik besef terdege dat de dood, voor sommige mensen of culturen, een beladen of ongemakkelijk onderwerp kan zijn. Erover kunnen praten maakt het bij het afscheid wel makkelijker. We zijn hier tenslotte niet voor eeuwig en sterven doen we allemaal.

Jos

Lees verder: inschattingsfoutje medici