Nummer achtentwintig

Geplaatst door Jos do, november 12, 2015 23:41:32

 

 

Deel twee van mijn behandeling is een feit!

Ik ben vooral zeer moe, geen greintje energie meer. Slapen, eten en nog eens slapen waarbij het minste me vermoeid. Volgens Dr. Bral zal het nog op zijn minst veertien dagen tot weken duren om van mijn inwendige pijnen en vermoeidheid af te geraken, waarvan akte

.

Maar hoera, we moeten al niet meer dagelijks naar Aalst, toch telkens twee uur. Ja, vandaag was mijn laatste bestraling. Ik wil niet meer achterom kijken of toch niet naar mijn ganse bestraling verhaal herbeleven, Ik heb de radiotherapie ervaring als het ware in mijn geschiedenisboek -lees blog- beschreven en hier zou ik het graag bij houden. Het is goed zo, ervaringsdeskundige ben ik ondertussen wel, zij het noodgedwongen!

Zeg echter nooit ‘nooit’, want voor men het beseft staat men terug voor een zelfde keuze wat in feite geen keuze is. Wat ik nu nog niet met zekerheid weet is of de voorbije achtentwintig bestralingen deel van mijn redding zijn of toch op zijn minst hebben bijgedragen aan mijn levensverlenging. Vind ik wel spijtig om het pas in een later stadium te ontdekken, soms zelfs als het reeds te laat is. Nu ze zullen me wel goed opvolgen. Nadat de chemotherapie is gestopt zijn mijn mondklachten zoals diaree, stomatitis, harige tong, gesprongen lippen, eczema en super droge handen van de baan.

Vierentwintig november heb ik een afspraak met Dr. S., mijn oncologe, dan zal bepaald worden wanneer mijn vier maanden durende chemotherapie van start gaat. Maar nu begint toch echt onze vakantie, of moet ik zeggen herstel. Maakt niet uit, we, Patricia en ik worden even ontzien.

Lees verder: Ode aan mijn mantelzorgster!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Na mijn ingreep

Afbeelding
Geplaatst door Jos di, oktober 27, 2015 12:24:35 Bij het ontwaken uit narcose had ik een niet te harden, afgrijselijke pijn in mijn onderrug. Ik probeerde de pijn te onderdrukken door met beide voeten afwisselend tegen het voeteind te drukken. Ik kronkelde met mijn ganse lichaam in de hoop de pijn te verzachten. Zo kort na de ingreep was dat een slecht idee maar pijn kan venijnig zijn en deze was van die soort. De anesthesist en een verpleegster probeerden mij in een hogere houding te manoeuvreren waarbij ze een extra kussen tegen het voeteind plaatsten, dit was een poging om de pijnpomp efficiënter te laten functioneren. Het beterde iets en ik viel uitgeput in slaap. Om half vier zag ik Patricia terug op mijn kamer, ze zat ongeduldig te wachten op haar zieke maatje. Rond de middag was haar meegedeeld dat ze mijn pijn niet onder controle kregen en was ze er niet gerust in. Totaal ben ik acht uur weggeweest voor een operatie van pakweg tw
Lees meer >>

De dag van mijn echografie onderzoek

Afbeelding
Geplaatst door Jos vr, oktober 09, 2015 15:15:16 In de loop van de ochtend mezelf twee lavementen toegediend met mijn bevallige assistente Patricia om mijn rectum en het daarop aansluitende gedeelte dikke darm leeg te maken. Dit was nodig voor mijn echo-endografie onderzoek dat later op de dag zou plaats vinden. “Nota: Bij dit onderzoek schuift een specialist via de anus een slang met een kleine camera in de endeldarm. Aan deze slang is ook een echo-apparaatje gekoppeld, waarmee de endeldarm van binnenuit op een beeldscherm zichtbaar wordt gemaakt. Met behulp van endo-echografie kan de mate van doorgroei van de tumor in de wand van de endeldarm worden vastgesteld. Tevens zijn de lymfeklieren in de directe omgeving van de tumor te beoordelen.”   Enkele uren later waren we wachtende in de wachtzaal van de Gastro-enteroloog. Onverwachts werden wij beidjes door de dokter gevraagd mee te komen naar de praktijkruimte. Dat was schrikken want i
Lees meer >>

Operatie

Afbeelding
Geplaatst door Jos do, oktober 15, 2015 10:39:02 Vijf Augustus, de dag dat ik verwacht werd voor mijn dikkedarm ingreep in het Sint Blasius ziekenhuis te Dendermonde , zijn Patricia en ik nog gaan fietsen. Het was een prachtige dag, we hebben nog een twintigtal kilometer gefietst inclusief een terrasje met een bijhorend koffietje. Terug thuis en gezeten in mijn ligstoel was het rustig afwachten tot het uur van de waarheid. Ik weet niet wat mijn trigger was maar ik was die dag echt Zen, rustiger kon haast niet. Later zou blijken dat dit gedurende mijn ganse ziekenhuisverblijf zo zou zijn. Na inschrijving in het AZ Sint Blasius te Dendermonde wandelden we naar de afdeling abdomen. Even wachten aan de verpleegstersdesk en ik kreeg een één persoonskamer toegewezen met zicht op de prachtige tuinen en room service. Deze beviel me dusdanig goed dat ik zei ‘ik neem ze!’ Twee flessen van één liter Movipreb stonden reeds op tafel, gereed om te d
Lees meer >>