Vechten tegen kanker

Geplaatst door Jos vr, oktober 30, 2015 12:09:51

Er is geen enkel wetenschappelijk bewijs dat het zogenaamde – vechten tegen kanker – ook maar iets zou bijdragen aan het genezingsproces.

Het ondergaan van het ganse kankertraject lijkt me veel logischer. Het is ons ganse lichaam dat instaat voor het zware renovatiewerk tijdens en na de therapieën. Psychisch moet men uiteraard gezond blijven omdat men niet zou afglijden naar een poel van zelfmedelijden of erger nog, zou stoppen met de behandelingen. Wanneer ons brein niet meewil, valt als het ware ons lichaam stil.

Belangrijk in deze is steeds het eindresultaat – verbetering en of genezing – in gedachten te houden. Optimistisch blijven, kop op! En niet depressief worden is gemakkelijk gezegd, maar zo een zware behandeling is moeilijk voor te stellen voor niet kanker patiënten.

Diegene die ons nauw aan het hart liggen beseffen dat zo een chemo aanval op je lichaam tijdelijk is maar voor een uitermate ziek mens is het anders. Zonder ondersteuning van partner, familie, vrienden en kennissen is het zeer moeilijk om niet af te glijden in een miserie die totaal vervaagt van de werkelijkheid, men ziet het einde van de behandeling niet meer en begint te doemdenken. Men mag er zeker van zijn dat, een kankertraject van zeven maanden zoals dit bij mij het geval is er geen vijf minuten passeren zonder aan het woord ‘kanker’ te denken, reken daar dan alle doemscenario’s bij, alle tegenslagen, zieker dan ziek zijn en je weet misschien wat ik bedoel. Dit redt men niet alleen.

Mensen die ’kanker’ van dichtbij meegemaakt hebben of meemaken, hetzij bij hen zelf of bij een familielid, vriendin of vriend hebben sowieso meer een idee van het gehele af te leggen kankertraject en beseffen terdege hoe belangrijk ondersteuning van een kankerpatiënt wel is. Men beseft het dikwijls pas wanneer men zelf ingelijfd word in het kankerleger.

“Mannen hebben één kans op drie, vrouwen één op vier om opgeroepen te worden in het kankerleger. Op medailles voor moed moet men daar niet rekenen, men mag al blij zijn na gedane dienstplicht – levend – huiswaarts te keren.
Jos “

Lees verder: De dood, mijn visie

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Na mijn ingreep

Afbeelding
Geplaatst door Jos di, oktober 27, 2015 12:24:35 Bij het ontwaken uit narcose had ik een niet te harden, afgrijselijke pijn in mijn onderrug. Ik probeerde de pijn te onderdrukken door met beide voeten afwisselend tegen het voeteind te drukken. Ik kronkelde met mijn ganse lichaam in de hoop de pijn te verzachten. Zo kort na de ingreep was dat een slecht idee maar pijn kan venijnig zijn en deze was van die soort. De anesthesist en een verpleegster probeerden mij in een hogere houding te manoeuvreren waarbij ze een extra kussen tegen het voeteind plaatsten, dit was een poging om de pijnpomp efficiënter te laten functioneren. Het beterde iets en ik viel uitgeput in slaap. Om half vier zag ik Patricia terug op mijn kamer, ze zat ongeduldig te wachten op haar zieke maatje. Rond de middag was haar meegedeeld dat ze mijn pijn niet onder controle kregen en was ze er niet gerust in. Totaal ben ik acht uur weggeweest voor een operatie van pakweg tw
Lees meer >>

De dag van mijn echografie onderzoek

Afbeelding
Geplaatst door Jos vr, oktober 09, 2015 15:15:16 In de loop van de ochtend mezelf twee lavementen toegediend met mijn bevallige assistente Patricia om mijn rectum en het daarop aansluitende gedeelte dikke darm leeg te maken. Dit was nodig voor mijn echo-endografie onderzoek dat later op de dag zou plaats vinden. “Nota: Bij dit onderzoek schuift een specialist via de anus een slang met een kleine camera in de endeldarm. Aan deze slang is ook een echo-apparaatje gekoppeld, waarmee de endeldarm van binnenuit op een beeldscherm zichtbaar wordt gemaakt. Met behulp van endo-echografie kan de mate van doorgroei van de tumor in de wand van de endeldarm worden vastgesteld. Tevens zijn de lymfeklieren in de directe omgeving van de tumor te beoordelen.”   Enkele uren later waren we wachtende in de wachtzaal van de Gastro-enteroloog. Onverwachts werden wij beidjes door de dokter gevraagd mee te komen naar de praktijkruimte. Dat was schrikken want i
Lees meer >>

Operatie

Afbeelding
Geplaatst door Jos do, oktober 15, 2015 10:39:02 Vijf Augustus, de dag dat ik verwacht werd voor mijn dikkedarm ingreep in het Sint Blasius ziekenhuis te Dendermonde , zijn Patricia en ik nog gaan fietsen. Het was een prachtige dag, we hebben nog een twintigtal kilometer gefietst inclusief een terrasje met een bijhorend koffietje. Terug thuis en gezeten in mijn ligstoel was het rustig afwachten tot het uur van de waarheid. Ik weet niet wat mijn trigger was maar ik was die dag echt Zen, rustiger kon haast niet. Later zou blijken dat dit gedurende mijn ganse ziekenhuisverblijf zo zou zijn. Na inschrijving in het AZ Sint Blasius te Dendermonde wandelden we naar de afdeling abdomen. Even wachten aan de verpleegstersdesk en ik kreeg een één persoonskamer toegewezen met zicht op de prachtige tuinen en room service. Deze beviel me dusdanig goed dat ik zei ‘ik neem ze!’ Twee flessen van één liter Movipreb stonden reeds op tafel, gereed om te d
Lees meer >>