De erupterende vulkaan
Dertiende bestraling gehad, dus over de top maar waarna me nog een zware afdaling wacht!
Op consultatie,
Na mijn bestraling gisteren nog een onderhoud gehad met Dr. Bral, verantwoordelijke van het Radio therapie toestel Unique. De consultatie ging over mijn stoelgang klachten, en de pijn die ik voel wanneer ik zit of ’s nachts van wakker word. Ook vrij snel optredende chemo klachten werden besproken. Na één week chemo reeds een licht ontstoken mondslijmvlies deed Dr. Bral suggereren dat het waarschijnlijk beter is om te stoppen met chemo therapie. De invloed van de chemo therapie tijdens de bestraling wordt geschat op zo een vijf procent bonus, maar net daardoor maakt het mijn bestraling zwaarder. Hij zei ook dat kunnen volhouden van de radio therapie het allerbelangrijkst is. Later zou de zwaardere vier maanden durende chemokuur zijn werk wel doen. Hij zou deze problematiek bespreken met Dr. Serry, mijn oncoloog. In geval van beider akkoord zou mijn chemo verhaal tijdelijk stoppen aanstaande maandag.
Ook vertelde Dr. Bral ons dat het niet onmogelijk is dat de chemo vloeistof opbouwt in mijn bloedbaan. Indien de nodige afbraak enzymen ontbreken in mijn lever wordt er niet of onvoldoende chemo afgebroken en kan mijn lichaam de restanten van de chemo niet snel genoeg afvoeren via de urinewegen. Mensen die deze bepaalde enzymen ontberen kunnen zodoende tot een tienvoudige concentratie in hun bloed hebben wat in extreme gevallen zelfs dodelijk kan zijn.
De Erupterende Vulkaan.
Gisteren was me het avondje wel, voor mij, pure horror en ik denk dat dit ook geldt voor de meeste warmbloedige wezens, alhoewel, de koudbloedigen zullen er ook niet dol op zijn.
Even recapituleren wat er gisteren na zevenen gebeurde.
Na mijn telefoonbabbel met Hilde nog wat gegeten, nadien even mijn bed opgezocht. Aangenaam liggend op mijn zij en bladerend in de nieuwe uitgave van het weekblad Humo voelde ik iets, trilde mijn bed of was het slechts een gerommel in de verte? Ik wist het niet zeker maar het klonk in ieder geval onheilspellend. ‘Waar kwam het onheilsgevoel vandaan?’ vroeg ik me af. Ik bleef niet lang in het ongewisse en kon het snel lokaliseren, het was de plaats waar het zonlicht nooit komt. Zonder enige voorafgaande waarschuwing van de Belgische seismologische dienst voelde ik instinctief dat mijn vulkaan op springen stond! Paniek! alle sirenes in mijn hoofd gingen af! Maar hier was geen stoppen meer aan, een uitbarsting zou volgen. Dit was echter zonder deze wakkere burger gerekend. Ik zou de uitbarsting eens even in bedwang houden! Snel bedekte mijn hand -als was ik een reus- de katoenen stof van de onderbroek dragende vulkaan in de hoop zo het lava spuwende beest te bezweren, en zodoende een ramp te voorkomen. Sterk als ik ben, wierp ik me uit bed en rende ik met mijn vulkaan in volle eruptie naar de badkamer. Daar er lava bleef stromen werd onze badkamer herschapen in een waar vulkaanlandschap. Daar ik geen vulkanoloog ben en dus onervaren met lava schrapen was ik ongeveer 2 uur in de weer. Kapot was ik ervan!
De ondertussen opgetrommelde poetsdienst onder leiding van P, je kent ze wel, die met de plastieken handschoenen en mondmaskers stonden in voor de ontsmetting van het vulkanologisch getroffen gebied. Bij een controle bleek de slaapkamer clean en zou zelfs een door de wol geverfde rechercheur moeite hebben om ook maar enig spoor te vinden. Het bleef dus beperkt tot de badkamer, wat een opluchting!
Conclusie: Radio therapie een makkie, ja de eerste week wel maar dit verandert na een paar weken zoals in mijn geval, ik mag er niet aan denken dat bovenstaande zou gebeurd zijn op het moment dat ik op mijn buik onder het bestralingsapparaat lag.
Lees verder Thanks and toiletblues
Reacties
Een reactie posten