Routineus

Geplaatst door Jos op 14/12/2015

Morgen, dinsdag de vijftiende is slechts een doodgewone dag. Eén van die dagen, die doordeweekse dagen in een jaar waarin we routineus onze dingen plegen te doen. Omdat we ze moeten of omdat we ze graag doen. Mensen zullen, zoals ze gisteren ook deden naar hun werk vertrekken, hun kinderen naar school doen, boodschappen doen, blij zijn of verdrietig zijn of simpel gewoon zichzelf zijn in hun dagdagelijkse routine.

Morgen is het voor ons echter anders, het is voor ons geen gewone dag. Het is een dag waar de resultaten van een CT thorax de dingen voor ons bepalen, kunnen we nog verder op de ingeslagen weg of wordt de wereld opnieuw upside down gezet. Wij maken ons wel wat ongerust, wat als … zal telkens er een controle voorzien is, door ons hoofd spoken, zoals alle zwaar zieken die een controle moeten ondergaan, wellicht goed kennen. Hier wordt zonder al te zwaarmoedig te klinken, over ons verdere leven beslist.

“Maak u niet ongerust” zei Dr. S. ons, ‘het is maar routine, het hoort erbij.’ Patricia en ik beseffen maar al te goed dat zulke controles behoren tot de standaard onderzoeken die een kanker patiënt in therapie ten deel vallen. Dit neemt echter niet weg dat je maar zekerheid hebt van zodra de resultaten ons meegedeeld worden en dat is pas op tweeëntwintig december waarop we een afspraak hebben met onze oncologe. Weer een week in het ongewisse dus, en net dat is nu niet wat het zou moeten zijn. Onzekerheid knaagt aan een mens en bezorgt veel – nodeloze – stress.

Morgenvroeg om negen uur vijftig zullen we, ik nuchter, present zijn om mijn bloed te laten onderzoeken en een CT’ke te ondergaan.

 

Lees verder: Let’s dance the Folfox

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Na mijn ingreep

Afbeelding
Geplaatst door Jos di, oktober 27, 2015 12:24:35 Bij het ontwaken uit narcose had ik een niet te harden, afgrijselijke pijn in mijn onderrug. Ik probeerde de pijn te onderdrukken door met beide voeten afwisselend tegen het voeteind te drukken. Ik kronkelde met mijn ganse lichaam in de hoop de pijn te verzachten. Zo kort na de ingreep was dat een slecht idee maar pijn kan venijnig zijn en deze was van die soort. De anesthesist en een verpleegster probeerden mij in een hogere houding te manoeuvreren waarbij ze een extra kussen tegen het voeteind plaatsten, dit was een poging om de pijnpomp efficiënter te laten functioneren. Het beterde iets en ik viel uitgeput in slaap. Om half vier zag ik Patricia terug op mijn kamer, ze zat ongeduldig te wachten op haar zieke maatje. Rond de middag was haar meegedeeld dat ze mijn pijn niet onder controle kregen en was ze er niet gerust in. Totaal ben ik acht uur weggeweest voor een operatie van pakweg tw
Lees meer >>

De dag van mijn echografie onderzoek

Afbeelding
Geplaatst door Jos vr, oktober 09, 2015 15:15:16 In de loop van de ochtend mezelf twee lavementen toegediend met mijn bevallige assistente Patricia om mijn rectum en het daarop aansluitende gedeelte dikke darm leeg te maken. Dit was nodig voor mijn echo-endografie onderzoek dat later op de dag zou plaats vinden. “Nota: Bij dit onderzoek schuift een specialist via de anus een slang met een kleine camera in de endeldarm. Aan deze slang is ook een echo-apparaatje gekoppeld, waarmee de endeldarm van binnenuit op een beeldscherm zichtbaar wordt gemaakt. Met behulp van endo-echografie kan de mate van doorgroei van de tumor in de wand van de endeldarm worden vastgesteld. Tevens zijn de lymfeklieren in de directe omgeving van de tumor te beoordelen.”   Enkele uren later waren we wachtende in de wachtzaal van de Gastro-enteroloog. Onverwachts werden wij beidjes door de dokter gevraagd mee te komen naar de praktijkruimte. Dat was schrikken want i
Lees meer >>

Operatie

Afbeelding
Geplaatst door Jos do, oktober 15, 2015 10:39:02 Vijf Augustus, de dag dat ik verwacht werd voor mijn dikkedarm ingreep in het Sint Blasius ziekenhuis te Dendermonde , zijn Patricia en ik nog gaan fietsen. Het was een prachtige dag, we hebben nog een twintigtal kilometer gefietst inclusief een terrasje met een bijhorend koffietje. Terug thuis en gezeten in mijn ligstoel was het rustig afwachten tot het uur van de waarheid. Ik weet niet wat mijn trigger was maar ik was die dag echt Zen, rustiger kon haast niet. Later zou blijken dat dit gedurende mijn ganse ziekenhuisverblijf zo zou zijn. Na inschrijving in het AZ Sint Blasius te Dendermonde wandelden we naar de afdeling abdomen. Even wachten aan de verpleegstersdesk en ik kreeg een één persoonskamer toegewezen met zicht op de prachtige tuinen en room service. Deze beviel me dusdanig goed dat ik zei ‘ik neem ze!’ Twee flessen van één liter Movipreb stonden reeds op tafel, gereed om te d
Lees meer >>