Interview

Interviewer: Staf Van Branter, journalist van het fictief maandblad ‘Ziek met perspectief’

Plaats van het interview: Hamme, 23 november, 2015

Ik volg Jos zijn blog – Opa wanneer ga je nu dood – al geruime tijd met enige belangstelling en concludeerde dat het tijd was voor een gesprek. Ik telefoneerde Jos vorige week met de vraag of hij eventueel geïnteresseerd was in een interview voor ons maandblad ‘Ziek met perspectief’. Jos, is momenteel herstellende van de ziekte endeldarm kanker en nog in volle therapie.

Staf: Vanwaar je toch wat naar de keel grijpende titel van je blog ‘Opa wanneer ga je nu dood?’
Jos: een paar maanden terug in de tijd, tijdens een bezoekje aan mijn dochter Christel en haar twee kinderen, Noor en Rayan, vroeg mijn vier jarige kleinzoon Rayan ‘Opa wanneer ga je nu dood?’ dus vandaar de blognaam.

Staf: zulke vraag, ook al is ze gesteld door een vierjarig kind, is toch wel even schrikken, vermoed ik.
Jos: Ja, dat was het zeker, het greep me destijds toch even naar de keel! Wat ik toen nog niet besefte was dat Rayan me toen de titel van mijn blog bezorgde. Hij vroeg me iets wat veel volwassenen denken.

Staf: ik lees je blog ‘Opa wanneer ga je nu dood?’ met veel interesse, wat was je aanzet om met je blog te beginnen.
Jos: in eerste instantie ben ik eraan begonnen om familie en vrienden op de hoogte te houden van het verloop van mijn ziekte. Daar ik ook blogs lees van andere kanker patiënten bedacht ik dat mijn blog ook iets kon betekenen voor andere kanker patiënten.

Staf: Je hebt al een groot gedeelte van je genezingstraject afgelegd, bent je nu ongeveer halverwege?
Jos: ik vermoed dat ik qua therapieën toch al over de helft ben maar in tijd gezien heb je wel een punt. Mijn operatie, achtentwintig dagen chemo en radiotherapie zijn reeds achter de rug. Ik zit momenteel in mijn herstellingsfase alvorens te beginnen aan mijn vier maanden chemotherapie. Dinsdag, morgen heb ik een afspraak met mijn behandelende oncologe Dr. S. in het Sint Blasius. Dan wordt verder besproken wanneer – mijn lange – chemotherapie van start zal gaan. Alles zal natuurlijk afhangen of ik reeds voldoende hersteld ben van de gecombineerde voorgaande therapie.

Staf: Hoe zwaar weegt de komende chemotherapie op je, ben je eerder positief of …
Jos: ik zie er toch wel tegenop en vooral gezien de vele bijwerkingen die ik reeds had met mijn eerste kuur die vroegtijdig werd afgebroken om mijn radiotherapie niet in het gedrang te brengen. De bestralingen waren belangrijker dan de ondersteunende chemokuur die stond voor een vijf procent bonus. Ook het misselijk zijn en alle andere bijwerkingen schrikken me toch wel af. Ja, ik weet, er worden extra medicijnen toegediend tegen misselijkheid en er zijn voor de vele andere ongemakken wel hulpmiddeltjes maar toch.

Staf: iets anders, zijn virus en bacterie kwalen zoals o.a. griep niet extra gevaarlijk wanneer je eenmaal bezig bent aan je tweede chemotherapie?
Jos: ook de periode voor aanvang moet ik opletten daar zelfs een doodgewone verkoudheid een uitstel of onderbreking van mijn therapie kan betekenen. Dit is dan ook de reden dat Patricia, mijn echtgenote en ik reeds ingeënt zijn tegen de griep, griep evenals andere ziektes zijn beter te mijden voor patiënten zoals ik. Mijn immuunsysteem zal het zwaar hebben om de schade aangericht door de cytostatica te herstellen, het kan nefast zijn voor mijn behandeling wanneer mijn witte bloedcellen in aantal verminderen. Ook de rode bloedcellen mogen niet te fel in aantal verminderen daar zij zorgen voor het zuurstoftransport in mijn bloed. De bloedplaatjes zorgen op er hun beurt dan weer voor dat het bloed stolt en ook deze dienen op peil te blijven. Nota van de redactie: Bij een tekort aan bloedplaatjes ontstaan stollingsproblemen, die zich uiten in allerlei veelvuldig optredende ziekteverschijnselen zoals onderhuidse bloedingen, neusbloedingen of heftige menstruaties. Bloedplaatjes, ook wel trombocyten genoemd, worden in je beenmerg gemaakt en bevinden zich in je bloed. Doorgaans blijven deze plaatjes ongeveer acht tot tien dagen in je bloed aanwezig, waarna ze door je milt worden verwijderd. Als je milt ze bijvoorbeeld eerder afbreekt, kan er een tekort aan bloedplaatjes ontstaan. En dat is erg vervelend, omdat er zich dan problemen met het stollen van je bloed kunnen voordoen. Als je je bijvoorbeeld aan een kast stoot, kan het wondje blijven bloeden, terwijl bij voldoende bloedplaatjes dit wondje zou worden afgesloten door een klein bloedstolsel. Normaal gesproken heb je zo’n 150 tot 450 miljard bloedplaatjes per liter in je lichaam. Meer bloedplaatjes is over het algemeen geen probleem, maar minder wel.

Staf: voel je je gesteund door partner, familie en vrienden.
Jos: ik voel me zeker gesteund, zij het niet persé door iedereen die ik ken, maar ja, ieder steunt op zijn manier. Er zijn er waar ik weinig of niets van hoor, maar me dan toch blijken te volgen via mijn blog. Zoals ik reeds aanhaalde, we zijn allemaal anders. Ik vermoed ook dat niet iedereen even goed over kanker kan en wil praten. Wij, Patricia en ik, hebben er op geen enkel moment problemen mee gehad om over mijn ziekte te praten maar beseffen wel dat dit voor anderen confronterend kan zijn. Praten met iemand die kanker heeft laat je tenslotte ook nadenken over je eigen sterfelijkheid.

Staf: hoe voel je je momenteel?
Jos: dat is zeer wisselend, de laatste dagen ben ik opnieuw zeer moe en slaap eerder slecht. Bij de minste inspanning ben ik snel vermoeid. Mentaal gaat het wel vrij goed met mij maar de gedachte aan mijn aankomende chemotherapie maken me toch ietwat nerveus. Ook heb ik nog af en toe inwendige pijn aan het rectum vanwege de bestraling, geen vergelijk met wat het eerst was maar toch nog aanwezig. Staf: alles bij elkaar lijk je wel goed te herstellen van je voorbije bestralingen
Jos: Ja, dat is ook zo, ik heb mijn laatste bestraling gehad op twaalf november en dat is nu elf dagen geleden en zo bekeken mag ik niet klagen qua recuperatie. Een volledige herstelling duurt volgens Dr. S., oncologe toch een zes tot acht weken.
Staf: ik wens je nog een gemakkelijk te verdragen chemotherapie en wens je een goed herstel.

Staf: bedankt voor je interview!
Jos: Graag gedaan

Staf Van Branter
Journalist van het fictief maandblad:  ‘Ziek met perspectief’

Verder lezen: Weinig Goesting