Drie dagen extra bestraling!
6 weken Radio & Chemo therapie
Geplaatst door Jos ma, november 02, 2015 21:52:53
Wakker worden op een maandagochtend met een week werken voor de boeg is niet direct iedereen zijn ding. Sinds 2005 ben ik op invaliditeit en het maandagochtend – opstaan – gevoel was ik geheel ontwent. Tot mijn radio en chemokuren begonnen en het ritueel zich weer openbaarde in vooral negatieve gedachten aangaande de komende week. Zoals nu dus. Wegens geen keuze rijd ik even later met mijn partner in crime op de N41 – in vrij mistige omstandigheden – naar ons wekelijks rendez-vous punt voor een nieuw shot cytostatica. Het Sint Blasius ziekenhuis gehuld in een dichte spookachtige mist doemt op en ik parkeer onze Citroen. Schrijf me in en honderdvijftig meter later zit ik opnieuw in één van de relaxzetels met Patricia aan mijn rechterzijde op een stoel.
Onze sympathieke verpleegster was opnieuw Liesbeth, je kent ze wel, de vriendelijke verpleegster die mij vorige week van mijn lege infuser afhielp. Zij verwijderde nu ook weer mijn infusor en constateerde dat de naald die vorige week was ingebracht, onvoldoende diep in mijn Port-a-Cath zat. Meteen was ook de reden bekend van mijn niet werkende chemoinfusor. Volgende maal een langer formaat naald zei ze. Het is te hopen, anders ga ik door die chemokuren niet langer leven. Een koffie voor Patricia, een thee voor mij en onderwijl verder schrijven aan dit blog. ‘Soep mijnheer?’ vraagt een verpleegster me en even later kleurde de tomatensoep die we deelden onze lippen rood. De lekkere soep, nog maar half op of we kregen een dossier toegestoken met de melding dat dokter S. ons verwacht voor een consultatie. Dag soep en wij naar de oncologe. Dr. S., net terug van een week afwezigheid vertelde ons dat het beter was om de chemokuur te stoppen en alleen de radiotherapie verder te zetten wegens de vele bijwerkingen die ik ondervind van de 5FU cytostatica. Zij volgde Radiotherapeut, Dr. Bral in deze.
Het zit hem zo, ik heb het in mijn vorige schrijfsels reeds aangehaald, wegens gebrek of onvoldoende afbraak enzymen in mijn lever bereik ik te snel een te hoge concentratie chemo in mijn bloedbaan wat niet in mijn voordeel is. De chemo zorgde voor een vijf procent bonus bij de radiotherapie maar zal van deze maar voor de helft profijt hebben gehad. Hoop niet dat dit mijn vier maanden durende chemotherapie in gevaar brengt. Want ook dan zal 5FU het belangrijkste onderdeel zijn van de geplande Folfox behandeling. Dr. S. sprak van vier tot zes weken rust, afhankelijk van hoe snel ik recupereer van de radio en chemotherapie.
Dus binnenkort een soort grote vakantie in het verschiet? Eerlijk, ik zou liever na vier weken rust beginnen met de grote chemokuur. Maar wat indien ik deze niet blijk te verdragen zoals nu bij deze lichtere kuur. Wat is mijn deugdelijk alternatief?
Rijdende van Lebbeke richting Aalst krijg ik het moeilijk, opnieuw last van mijn stoelgang, – loze – aandrang, ik vrees het ergste en onder het rijden moet ik alle moeite doen om het een halt toe te roepen, wat zeer pijnlijk is. Om te wenen, ik begrijp niet dat ik deze miserie kan volhouden. Maar we rijden uiteindelijk toch de parkeergarage van het OLV ziekenhuis in.
Eens aan de liften kost het me opnieuw alle moeite en pijn om mijn stoelgangsdrang te stoppen. Ik blijf staan, met mijn ogen dicht wring ik met alle kracht die ik nog heb in mijn bestraalde rectum, bijt op mijn tanden en wonder, ik red het tot in het eerste toilet op onze route. Op het toilet een pijnlijke ontlasting maar opnieuw weinig of niets, handjes wassen en we wandelen tweehonderd meter verder naar het volgende toilet, deze bevind zich nabij wachtzaal zeven. Ook hier hetzelfde scenario als daarnet. Ik drink mijn drie bekertjes water in de wachtzaal en hoop dat ik snel aan de beurt ben en ja, even later is het zover. Uitkleden, badjas aan en hopen dat alles goed gaat. In mijn witte plunje zit ik te wachten op het ‘Scan u maar in Mr. V…!’ commando wanneer ik Dr. Bral, mijn passerende radiotherapeut aanklamp, Ik vraag hem of er nu daadwerkelijk drie dagen bijkomen bij de vijfentwintig die we in gedachten hadden. Hij bevestigt en vertelt me dat het doordat mijn operatie reeds heeft plaatsgevonden en er gesneden is in de, zeg maar besmette zone, de metastasen zone dus. Ik bedank bij deze de dokters specialisten die hebben beslist om direct tot een ingreep over te gaan in plaats van eerst radiotherapie. Ik zal ze gedenken wanneer er een nieuwe tumor opduikt, ik voel me ietwat genaaid door deze specialisten!
Lees verder lachende koffiekoeken
Reacties
Een reactie posten