Wachtzaal 7

 Geplaatst door Jos wo, oktober 28, 2015 13:03:10

Op alle TV’s speelt er een oude aflevering van ‘Thuis’ waar ik geen interesse in heb maar toch word ik erdoor afgeleid. Patricia en ik zijn een halfuur te vroeg in wachtzaal zeven. Allebei houden we ons digitaal bezig, ik met een smartphone en Patricia met haar iPad. Ik ben in tegenstelling tot gisteren gewapend met twee Imodiums en een Dafalgan.

“Ik maak me intussen de bedenking dat na deze zestiende naaktsessie een nudistenkamp me minder afschrikt. Wie weet ooit, maar direct maak ik me de bedenking dat flaneren met een uitgezakt sportlichaam een slecht idee is voor mijn ego”

Mijn moment van stralen staat er aan te komen, ik verwacht alle momenten mijn naam te horen afroepen. ‘

Mijnheer V… ‘ word er geroepen terwijl ik deze tekst nog aan het typen ben. Ik spring recht, geef mijn mobieltje aan mijn mantelzorgster en vertrek richting witte badjas. Eén was vandaag mijn geluksgetal want ik lag van de eerste maal juist op de tafel van de grote radioactief spuwende alien.

“Raar dat geluksgetallen zo aan verandering toe zijn maar ja, alles verandert,
waarom dan geen geluksgetallen.”

Vijf minuutjes later en weer lokt mijn bedekkend stukje ondergoed waar ik mij toch veiliger in voel, afijn, ik kom stralend buiten. Badjas uit, broek aan en op weg naar de wachtzaal van Dr. Bral waar we vandaag op consultatie moeten. Deze maal ging het gesprek met de dokter over mijn spuwende vulkaan, weliswaar met een andere bewoording, we zitten tenslotte bij een sympathieke arts. Imodium, verstopping, pijnstilling chemo, mijn volgende vier maand durende veel zwaarder te verdragen chemokuur. dus business as usual.

Vijftien minuten later zaten we reeds in de lift, neen, onze carrière nam geen sprong voorwaarts maar we waren op weg naar de parkeergarage. Na een vijftal km rijden is de pijn er opnieuw, snel een Dafalgan en hopen dat de pijn wat mindert.

Lees verder:  Nabestraling

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De dag van mijn echografie onderzoek

Afbeelding
Geplaatst door Jos vr, oktober 09, 2015 15:15:16 In de loop van de ochtend mezelf twee lavementen toegediend met mijn bevallige assistente Patricia om mijn rectum en het daarop aansluitende gedeelte dikke darm leeg te maken. Dit was nodig voor mijn echo-endografie onderzoek dat later op de dag zou plaats vinden. “Nota: Bij dit onderzoek schuift een specialist via de anus een slang met een kleine camera in de endeldarm. Aan deze slang is ook een echo-apparaatje gekoppeld, waarmee de endeldarm van binnenuit op een beeldscherm zichtbaar wordt gemaakt. Met behulp van endo-echografie kan de mate van doorgroei van de tumor in de wand van de endeldarm worden vastgesteld. Tevens zijn de lymfeklieren in de directe omgeving van de tumor te beoordelen.”   Enkele uren later waren we wachtende in de wachtzaal van de Gastro-enteroloog. Onverwachts werden wij beidjes door de dokter gevraagd mee te komen naar de praktijkruimte. Dat was schrikken want i
Lees meer >>

Na mijn ingreep

Afbeelding
Geplaatst door Jos di, oktober 27, 2015 12:24:35 Bij het ontwaken uit narcose had ik een niet te harden, afgrijselijke pijn in mijn onderrug. Ik probeerde de pijn te onderdrukken door met beide voeten afwisselend tegen het voeteind te drukken. Ik kronkelde met mijn ganse lichaam in de hoop de pijn te verzachten. Zo kort na de ingreep was dat een slecht idee maar pijn kan venijnig zijn en deze was van die soort. De anesthesist en een verpleegster probeerden mij in een hogere houding te manoeuvreren waarbij ze een extra kussen tegen het voeteind plaatsten, dit was een poging om de pijnpomp efficiënter te laten functioneren. Het beterde iets en ik viel uitgeput in slaap. Om half vier zag ik Patricia terug op mijn kamer, ze zat ongeduldig te wachten op haar zieke maatje. Rond de middag was haar meegedeeld dat ze mijn pijn niet onder controle kregen en was ze er niet gerust in. Totaal ben ik acht uur weggeweest voor een operatie van pakweg tw
Lees meer >>

Operatie

Afbeelding
Geplaatst door Jos do, oktober 15, 2015 10:39:02 Vijf Augustus, de dag dat ik verwacht werd voor mijn dikkedarm ingreep in het Sint Blasius ziekenhuis te Dendermonde , zijn Patricia en ik nog gaan fietsen. Het was een prachtige dag, we hebben nog een twintigtal kilometer gefietst inclusief een terrasje met een bijhorend koffietje. Terug thuis en gezeten in mijn ligstoel was het rustig afwachten tot het uur van de waarheid. Ik weet niet wat mijn trigger was maar ik was die dag echt Zen, rustiger kon haast niet. Later zou blijken dat dit gedurende mijn ganse ziekenhuisverblijf zo zou zijn. Na inschrijving in het AZ Sint Blasius te Dendermonde wandelden we naar de afdeling abdomen. Even wachten aan de verpleegstersdesk en ik kreeg een één persoonskamer toegewezen met zicht op de prachtige tuinen en room service. Deze beviel me dusdanig goed dat ik zei ‘ik neem ze!’ Twee flessen van één liter Movipreb stonden reeds op tafel, gereed om te d
Lees meer >>