Slaapmarathon met Parisiennes

 Geplaatst door Jos op 09/01/2016

In de late namiddag werd ik wakker met de geur van versgebakken wafeltjes, heerlijk! ‘Wil je er een tasje koffie bij’ vroeg Patricia me. Man, man, wat hebben die Parisiennetjes me gesmaakt!

Een slaap-marathon van meer dan twintig uur! Mensen wat was ik moe, compleet eronderdoor!

De eerste nacht van mijn tweede cyclus chemotherapie heb ik zeer slecht geslapen, ongeveer een drietal uur en dat komt volgens Liesbeth waarschijnlijk door de cortisone die ik steeds de eerste dag toegediend krijg. Maar dat zal wel veranderen in slapen en slapen en gelijk had ze. Meer dan twintig uur slapen, met zeer kleine tussenpozen wakker om iets te eten en even naar het toilet.

 

Alle tijd die ik slapend doorbreng passeert zonder dat ik afzie, dus toch iets positiefs aan slapen.

Recept van deze overheerlijke wafeltjes: Galette Parisienne – voor ongeveer 16 wafeltjes.

Ingrediënten: 250 gr. ongezouten (echte) roomboter, 250 gr. suiker
3 eieren, 500 gr. zelfrijzende bloem, vanille stokje

Bereidingswijze: Laat de boter lichtjes smelten Voeg de eieren, suiker en vanille toe en mix deze massa. Voeg de bloem toe en mix alles tot een homogeen deeg. Patricia laat ze ongeveer 4 minuten bakken maar dat is uiteraard afhankelijk van uw wafelijzer Smakelijk!

Nadeel van zulke lekkere Parisiennes is dat men er maar moeilijk vanaf kan blijven!

Thuisverpleging

Even voor twaalf zaterdagmiddag was ik in een gezellig telefoongesprek met mijn zus Sonja toen ik de stem van Thérèse hoorde die net binnenkwam. Ik bedankte Sonja voor het gesprek maar de plicht riep, ik moest verpleegd worden. ‘Dag Sonja’, ‘Dag Jos’.

Thérèse is de thuisverpleegster die me bij de eerste ontmoeting Jef noemde en me nu begroet met Jozef, Ik noemde haar dan maar Sandra wat ze wel leuk vond en een betere keuze dan haar huidige voornaam zei ze me. Ik vroeg haar of die naam een erfenis was van haar meter en ze beaamde. Ja, zo ging dat vroeger, ook bij mij. Zelf heb ik de voornaam Jos altijd verschrikkelijk gevonden. Ik vind het eerlijk gezegd nog maar niks. Sorry voor alle andere Jossen maar ik vermoed dat we met zijn allen zijn gejost!

The chemoinfuser bleek deze maal wel compleet leeg en zo moet het ook want anders zullen mijn Folfox dansjes een maat voor niets geweest zijn in mijn strijd tegen mijn endeldarmkanker. Na het afkoppelen van de lege 5FU chemoinfuser en het spoelen van mijn poortkatheter nog wat heen en weer gekeuveld -bleek trouwens dat Thérèse en Patricia elkaar kenden van op cursus. Ik begeleidde haar naar buiten, bij het naar binnengaan realiseerde ik me dat ik haar vergat te bedanken voor de bewezen diensten, dus bij deze, Bedankt Sandra! en tot binnen veertien dagen. Het kan niet altijd even spannend zijn, buiten mijn vele slapen gebeurt er niet zoveel. Nu is het mijn taak om terug op krachten te komen zodat ook de volgende beurten te verteren zijn. Eczema aan handen, voeten en hoofd beginnen terug hun tol te eisen maar ja we zullen datmaar bestempelen als ongemakken.

Lees verder: De Witten delven het onderspit