kakafonie

Geplaatst door Jos do, november 05, 2015 19:55:28

Ja, schat! Ik ben bijna klaar’, nog even mijn handen wassen en ik kom naar de auto. Tot er zich opnieuw aandrang aandient, broek af en opnieuw op de pot, alles netjes afvegen met de voorgeschreven amandelolie, dan de Cicalfate zalf -royaal tussen de bilspleet smeren- zoals een verpleegster het me de eerste dag onomwonden zei, en broek weer op. Is me dat stressen, zal me moeten haasten om het uur van afspraak te halen. By the way, ik lijk wel een liefde-haat verhouding te hebben met die witte ovalen kunststofring. ‘Ben je bijna klaar?’ roept Patricia, ‘ja, ja! bijna klaar’ roep ik, ik zie je wel buiten’. Buiten, niets buiten want een derde maal dient zich aan en dit terwijl de klok de minuten weg tikt!

 

Patricia, terug binnen gekomen vraagt me ietwat ongerust ‘en, zal ik naar de radiotherapie afdeling bellen en je afspraak laten annuleren?’ Ik antwoord haar dat ik ondertussen een vierde maal hetzelfde scenario doormaak, en nog één poging tot vertrek wil wagen. Zittende op mijn liefde-haat verhouding, bedenk ik dat dure tubes zalf, toiletpapier met dierenfiguren, een massa water en zeep niet goedkoop zijn.

Kanker is me een dure aangelegenheid! Wat ik me nog niet realiseerde en maar goed ook, is dat ik die dag nog zeven maal de ovalen bril zou opzoeken. Uiteindelijk geraken we met enige vertraging op pad, ik ben gestresseerd en bestuur zo ook onze wagen, als een gek, ongeduldig en voorbijstekend. Zo rij ik normaal niet, maar als ik het niet op deze manier doe vergaat België, zo lijkt het me wel. Afijn, we waren op tijd. Eenmaal in de parkeergarage stapte ik alvast uit en begaf me naar wachtzaal zeven waar ik twee bekertjes water consumeerde.

Patricia parkeerde ondertussen onze wagen op P2. Ik begon aan mijn derde bekertje toen Patricia de wachtzaal binnenwandelde. ‘Mr. V…’ werd er geroepen en ik naar binnen voor de vierentwintigste maal. Ik lag van de eerste maal juist op de straaltafel en na een vijftal minuutjes radioactief bekogelen mocht ik huiswaarts zonder stress waarna de koffiekoeken lachten.

Lees verder: nummerachtentwintig

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De dag van mijn echografie onderzoek

Afbeelding
Geplaatst door Jos vr, oktober 09, 2015 15:15:16 In de loop van de ochtend mezelf twee lavementen toegediend met mijn bevallige assistente Patricia om mijn rectum en het daarop aansluitende gedeelte dikke darm leeg te maken. Dit was nodig voor mijn echo-endografie onderzoek dat later op de dag zou plaats vinden. “Nota: Bij dit onderzoek schuift een specialist via de anus een slang met een kleine camera in de endeldarm. Aan deze slang is ook een echo-apparaatje gekoppeld, waarmee de endeldarm van binnenuit op een beeldscherm zichtbaar wordt gemaakt. Met behulp van endo-echografie kan de mate van doorgroei van de tumor in de wand van de endeldarm worden vastgesteld. Tevens zijn de lymfeklieren in de directe omgeving van de tumor te beoordelen.”   Enkele uren later waren we wachtende in de wachtzaal van de Gastro-enteroloog. Onverwachts werden wij beidjes door de dokter gevraagd mee te komen naar de praktijkruimte. Dat was schrikken want i
Lees meer >>

Na mijn ingreep

Afbeelding
Geplaatst door Jos di, oktober 27, 2015 12:24:35 Bij het ontwaken uit narcose had ik een niet te harden, afgrijselijke pijn in mijn onderrug. Ik probeerde de pijn te onderdrukken door met beide voeten afwisselend tegen het voeteind te drukken. Ik kronkelde met mijn ganse lichaam in de hoop de pijn te verzachten. Zo kort na de ingreep was dat een slecht idee maar pijn kan venijnig zijn en deze was van die soort. De anesthesist en een verpleegster probeerden mij in een hogere houding te manoeuvreren waarbij ze een extra kussen tegen het voeteind plaatsten, dit was een poging om de pijnpomp efficiënter te laten functioneren. Het beterde iets en ik viel uitgeput in slaap. Om half vier zag ik Patricia terug op mijn kamer, ze zat ongeduldig te wachten op haar zieke maatje. Rond de middag was haar meegedeeld dat ze mijn pijn niet onder controle kregen en was ze er niet gerust in. Totaal ben ik acht uur weggeweest voor een operatie van pakweg tw
Lees meer >>

Operatie

Afbeelding
Geplaatst door Jos do, oktober 15, 2015 10:39:02 Vijf Augustus, de dag dat ik verwacht werd voor mijn dikkedarm ingreep in het Sint Blasius ziekenhuis te Dendermonde , zijn Patricia en ik nog gaan fietsen. Het was een prachtige dag, we hebben nog een twintigtal kilometer gefietst inclusief een terrasje met een bijhorend koffietje. Terug thuis en gezeten in mijn ligstoel was het rustig afwachten tot het uur van de waarheid. Ik weet niet wat mijn trigger was maar ik was die dag echt Zen, rustiger kon haast niet. Later zou blijken dat dit gedurende mijn ganse ziekenhuisverblijf zo zou zijn. Na inschrijving in het AZ Sint Blasius te Dendermonde wandelden we naar de afdeling abdomen. Even wachten aan de verpleegstersdesk en ik kreeg een één persoonskamer toegewezen met zicht op de prachtige tuinen en room service. Deze beviel me dusdanig goed dat ik zei ‘ik neem ze!’ Twee flessen van één liter Movipreb stonden reeds op tafel, gereed om te d
Lees meer >>